29March2024

gerenzanoforum.it

La piazza di Gerenzano dal 2002

You are here: Home Storie Dialetto La festa del paes del dì passa'a'

La festa del paes del dì passa'a'

La festa che s’um drè ha countà l’è d’un pou d’an fa, la guerra l’era 
appena finì e la miseria l’era in gir, però ouna voolta l’an a l’uretori 
se radunavum lì, lasavum de part fiòò, cagnòò e dispiaseèè, 
se davum alla pazza gioia per quel dì lì.
Alla matina l’era tut oun preparàà da mangià, 
pulenta, salamin e pesciò, e oun quai toc da vaca den nel pariò. 


Oul prevost l’era lì semper attent perché quella matina lì 
gh’era in gir i 2 martar del paes, oul triston, scemu si ma driton, 
a cercà sù oul 5 franc al sa meteva lì, ma se al poudeva oun quai 
oss al raspava, l’alter, oul Giorg, tut pierit, piscinin coma l’è  
sota al banc al s’ha scoundeva e ouna quai fila  
da cudeghit al raffava e tut pierit al scappava.

Oul prevost al ga courreva drèè e pergnoc a tutto spian al ga dava. 
Oul bel al da vignì, a mez dì quand la gent dalla messa 
la vigniva fora tout sa riversavan alla tavoulada, 
oun ben di Dio gh’era su e touc sa bufavan, oul prevost a ciapà danèè  
e oul pred a servì la gent, oul bel l’è stàà quand oul don Giouvan  
a tajia giò oul salam, ouna feta in tera l’è andà, lu coul curtel 
oul cò al s’è gratà, come di "cus’è cou fàà, se oul prevost al ma 
varia vidu, oun pergnoc anca mi a varia ciapàà", la feta la tirà su, 
nella vesta l’ha netà, nel pan l’ha cascià e da mangià alla gent ghe l’ha dà.

Se al fus al dì d’icoeu, avarian dì "già che l’è drè el me da ouna tazza
da pissa cousì la mistura l’è completa".  

Bè e mangià, se dan tout de fà, 
però quand al ghe de pagà oun quai v’un la giacheta s’è scambià, 
oun alter oul capel al se met in di occ, oun alter anca mo la faccia se binda su. 
V’un da chi, v’un da là a cercan da scantounà senza pagà ma oul prevost 
che a counoss al ghe fa, "se i danèè ades a ghi chi no, duman in curia 
ma purtì li, se no, quand gh’è da bat oul fourment al lasi chi". 

Finì da mangià gh’è la cursa di biciclet e di cariol da fa. 
Alla partenza gh’è lì 10 o 12 biciclet, tut sgangherà, avevan fa la guera 
del ’15-18, coi cuperton autartic, ouna l’era fina bindà su cui strasc, 
20 gir per oul paes douveven fa, ma i prim quatar o cincq gir eran già sfinì,
touc g’avevan lì oul de drè bagnà, la fola la incitava, dai va là 
che ourmai quasi si rivàà, sudà e bagnà, dalla salida d’oul sagrà
vignevan su e ouna quai segia d’acqua da respirà ga boutavan dos.

Dopu oun des gir a oun quai v’un l’idea gh’è vignù, inveci de fa
la salida dall’altra part al s’è girà e in discesa l’è andà.
A ouna curva al s’è scountrà con i alter che dalla part opposta
vignevan su, oun risot s’è fa, touc in terra in andà, chi zop,
chi stort, chi ghop in levà su, dei biciclet parlemen no,
pareven bis fa su. Oul prevost la cursa l’ha sospendù:
al g’ha dì "a vi ben da menà fora la pissa e oul rud". 

I carioi fasem vignì chi che la giournada la finisum almen con quei lì,
set o ot cariol alla partenza gh’era lì, eran tout stravacà coi rod da fer,
li ha douperavan da mena fora oul rud dalla stala, a coppia v’un su
e v’oun a ruzzà, oun gir per oul paes a douvevan fàà, quand eran strac
poudevan cambià, da premi ouna firava da coudeghit che s’eran
mis d’accord da mangià. Oul triston, l’ì in pè come oun candiron
a pè biot, con ouna cariola con la roda da gomma con su oun fiò piscinin
al fa, "mi g’ha stù no, se i cudeghit al vengi mi ai pourti a cà tout".

Oul prevost la partenza al dà, oul triston come oun raz l’è andà,
i alter touc in drè in restà, dalla fola che gh’era lì ai bord della strada,
i stachet sota ai pè al triston ga metevan e lù poussè fort andava
i so amis ch’in restà indrè i cariol han abbandonà a cur a drè a pè
come di foursennà, gli alter strac e tout bagnà con la pia sul nas in restà.

Oul triston con la fira da cudeghit al s’è ligà su, per paura de fai rubàà,
fina oun in boca l’ha cascià e via da cursa al s’è allontanà, tra rid, giougà
e scherzà la festa dul paes l’è finì inscì e touc cuontent in andà càà,
ma oul poussè countent l’è stà oul triston che per una settimana
i cudeghit al gh’aveva lì da mangiàà.

Maurin Moretti